Marjolein Tiemens-Hulscher, St. Petrus’ Banden Driebergen
Aanleiding/actualiteit
In Sahellanden als Niger en Malawi laten honderdduizenden kleine boeren, in de meest dichtbevolkte gebieden, bomen groeien op hun velden. Ze planten geen bomen, maar ze beschermen en beheren de bomen en struiken die spontaan opkomen. Bomen die vruchten dragen, die hout leveren, die de bodemvruchtbaarheid bevorderen, die schaduw geven. En wat blijkt de opbrengst van de andere gewassen gaat omhoog, omdat die niet meer de hele dag in de brandende zon staan en daardoor minder water verdampen. Die miljarden bomen zorgen voor meer voedsel voor de lokale bevolking, meer inkomsten voor de boeren en heel veel CO2-opname. Daar heeft de hele wereld wat aan. Ik vind dit een mooi voorbeeld van hoe natuurherstel en voedselvoorziening hand in hand kunnen gaan. En goed beschouwd is hier vooral de natuur leidend, de geldige norm, en de mens volgend. Zo bouwen natuur en mens samen aan de toekomst. Misschien kunnen wij, westerse mensen, hier nog wat van leren, minder hoogmoed en sturingsdrang, meer vertrouwen, respect en nederigheid.
Uit encycliek Laudato si’ van Paus Franciscus
Het moderne antropocentrisme heeft uiteindelijk paradoxaal de technische rede boven de werkelijkheid gesteld, want deze mens accepteert de natuur niet meer als geldige norm, noch als levende toevlucht (LS 115). [ ] Als de mens zich onafhankelijk van de werkelijkheid verklaart en zich tot absoluut heerser maakt, dan verbrokkelt de basis van zijn bestaan…(LS117).
Voorbede
Wij bidden om geloof en vertrouwen in een nieuwe toekomst, voor mensen die niet dwingend sturend de natuur naar hun hand zetten, maar een volgende houding hebben en aansluiten bij wat de natuur biedt. Dat zij vele anderen mogen inspireren.