Enkele blogs en exegetische notities bij de lezingen van de 16e zondag door het jaar.                             .

De woorden van M. Sperber, All das Vergangene (pag. 230) passen bij deze parabels en bij onszelf: ‘Hij geloofde in de oogst. En dus er moest gezaaid worden en ik zou zijn zaad uitstrooien’. 

Uit Reïncarnatie van W. Logister (pag. 111): ‘Al te vaak leidt zondebesef tot geloof in de zonde. Dat wil zeggen tot een zodanig opkloppen van het menselijk falen en mislukken dat hun macht als een loden last op mensen gaat drukken’. Denk hier aan het veelvuldig benadrukken van ‘onze schuld/zonde/vergeving’ in de Eucharistie.

In gelijkenissen brengt Jezus het Rijk Gods nabij aan de mensen. Vooral in de Rijk-Gods parabels zoals Matteüs 13,44; 13,45; 13,47 die beginnen met: ‘Het gaat met het Koninkrijk der hemelen als met ….
De zaaier – je moet vertrouwen hebben om te zaaien, om iets uit handen durven geven. Je geeft het aan de aarde en blijft er dan met je vingers af; vol vertrouwen! Toen de oogst door droogte, overvloedige regen, dreigde te mislukken zei iemand met boerenwijsheid:  ‘De natuur herstelt zichzelf’. Wat een vertrouwen!
Zaad – zaadjes zijn beloftes, beloven meer dan ze op dit moment waar kunnen maken. Het ‘vertrouwen’ vertelt van groei, toekomst, oogst. Van Moeder!! aarde die ontvangt, warme bedding en blijvende voedingsbodem. Zonder vertrouwen, zonder hoop is leven dood. Hoop doet leven!

Diep in de akker van ieder wezen ligt een schat verborgen.
Zoek en je vindt God zelf, inwonend, tastbaar nabij.
De bron van geluk ontspringt in hem.
Wie durft te ruimen in eigen ziel, zal de vonk eens vinden onder de as.
Weldoende warmte, sprankelend licht,
Een vuurzee van hoop herovert het hart
dan worden mensen wijd als de wereld, nemen in hun handen alles wat leeft.
Niets kan hen stuiten. zelfs niet de dood.
Want God heeft in hen zijn toekomst geprent.
Paul Begeyyn sj.

Uit de hoek van de psychiatrie, Karel Oei, kreeg ik een tekst aangereikt. Zou hier de parabel van het zaad misschien goede diensten kunnen bewijzen? Karel Oei schrijft: ‘In enkele gevallen kan (al of niet uit de kast gekomen) ADHD/ASS lijden tot min of meer chronische identiteitsproblemen. Hetgeen op latere leeftijd tot (depressieve) ontstemmingen aanleiding kan geven met handelingen dan wel gedachten en of emotionele behoeften/problemen die ofschoon in de jeugd van elementair belang, toch om een of andere reden niet tot nadere bewerking resp. doorwerking en verwerking zijn opgelost/verdwenen, – in een of andere zin. Soms worden mannen of vrouwen (hierdoor) post aut propter zich pas op latere leeftijd ervan bewust dat ze eigenlijk een genderdysforie hebben. Of een vaste relatie hierin niet hetzij anticiperend, hetzij preventief in kan voorzien, laat zich telkens raden voor/in individuele casus’.
Karel T.I. Oei


Lof van het onkruid
Godlof dat onkruid niet vergaat. Het nestelt zich in spleet en steen.
Breekt door beton en asfalt heen, bevolkt de voegen van de straat.
Achter de stoomwals valt weer zaad: de bereklauw grijpt om zich heen,
En waar een bom zijn trechter slaat is straks de distel algemeen.
Als hebzucht alles heeft geslecht straalt het kleine hoefblad op de vaalt
En wordt door brandnetels vertaald: ‘gij die miljoenen hebt ontrecht:
zij komen – uw berekening faalt.’
Het onkruid wint het laatst gevecht.

Het boekje ‘Zachtmoedigheid en integriteit in het pastoraat’ (G&S 1990) van Gerard Zuidberg. Dit boekje is nog zo actueel als wat.


Henk Bloem, emeritus pastor

Voor de lezingen bij deze blogs klik hier.